Michał Lubomirski (1752–1825)

Michał Lubomirski
	; Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data i miejsce urodzenia	1752 ; Kijów
Data i miejsce śmierci	1825 ; Dubno (miasto)
Ojciec	Stanisław Lubomirski
Matka	Ludwika Pociejówna
Żona	Magdalena Raczyńska
Dzieci	Edward Kazimierz Lubomirski, Józef Lubomirski, Marceli Lubomirski
Rodzeństwo	Ludwika (Potocka); Franciszek Ksawery Lubomirski; Józef Lubomirski; Aleksander Lubomirski (zm. 1804)
	Odznaczenia

Michał Lubomirski^[1] książę herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. w 1752 roku – zm. w 1825 roku w Dubnie) – generał lejtnant komenderujący w Dywizji Wołyńskiej i Podolskiej w 1792 roku^[2], sędzia sejmowy, kawaler maltański (w zakonie od 1798 roku), dziedziczny komandor maltański w Wielkim Przeoracie Katolickim w Rosji^[3].

Syn Stanisława Lubomirskiego^[1] wojewody kijowskiego i bracławskiego, rodzony brat Józefa również generała lejtnanta i Ksawerego.

Pułkownik wojsk koronnych w 1776 r.^[1]. Szef 13. Regimentu Pieszego w latach 1779–1794^[1], generał major komenderujący w Dywizji Ukraińskiej i Podolskiej w 1785 roku, w 1790 r. generał lejtnant^[1] komenderujący Dywizją Wołyńską i Kijowską, następnie Wołyńsko-Podolską.

Jako poseł wołyński na sejm 1780 roku wybrany sędzią sejmowym^[4].

Był wolnomularzem^[1], namiestnikiem małopolskim Wielkiego Wschodu Narodowego Polski w 1784 roku^[5].

W 1790 roku odznaczony Orderem Orła Białego^[1], w 1784 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława^[6], w 1788 odznaczony Orderem Świętego Huberta^[7]

W 1792 przeszedł na stronę Targowicy, wydając zapasy armii polskiej pod Dubnem wojskom rosyjskim, za co został zdymisjonowany przez króla Poniatowskiego^[8].

Syn Marceli Lubomirski zginął w 1809 roku podczas zdobywania Sandomierza zajętego przez Austriaków^[9].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Michał Lubomirski, genealogia.grocholski.pl [zarchiwizowane 2013-10-29] .
↑ Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, [1792], s. 545.
↑ Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 213.
↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 582.
↑ Stanisław Załęski, O masonii w Polsce, od roku 1738 do 1822: na źródłach wyłącznie masońskich Kraków 1908, s. 108.
↑ Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Wojsko koronne. Sztaby i kawaleria, Kraków 2002, s. 30.
↑ Polski Słownik Biograficzny, t.18, str.38
↑ Alex Storozynski (2011). Kosciuszko Ksiaze chlopow. W.A.B.. s. 226-227
↑ Miejsca pamięci narodowej [online] .

[genealogia-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Michał Lubomirski, genealogia.grocholski.pl [zarchiwizowane 2013-10-29] .

[2] Ciąg dalszy Kalendarzyka narodowego i obcego na rok ... 1792 czyli II część, z konstytycyami od roku 1788 dnia 6 października do roku 1791 dnia 23 grudnia przez daty oznaczonemi, [1792], s. 545.

[3] Jerzy Baranowski, Marcin Libicki, Andrzej Rottermund, Maria Starnawska, Zakon Maltański w Polsce, Warszawa 2000, s. 213.

[4] Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 582.

[5] Stanisław Załęski, O masonii w Polsce, od roku 1738 do 1822: na źródłach wyłącznie masońskich Kraków 1908, s. 108.

[6] Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Wojsko koronne. Sztaby i kawaleria, Kraków 2002, s. 30.

[7] Polski Słownik Biograficzny, t.18, str.38

[8] Alex Storozynski (2011). Kosciuszko Ksiaze chlopow. W.A.B.. s. 226-227

[9] Miejsca pamięci narodowej [online] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]